Kitap Değerlendirmeleri

Beni her seferinde hayal kırıklığına uğratıyor bu yazar. Yine otobiyografik bir kitap, bu sefer babasının ölümünün ardından yazdığı yine fakirlik konseptli bir kitap. Bu yazarın dünyanın en fakir ve en gariban ailesinde doğmuş gibi hayat hikayesini anlatması bayağı can sıkıcı. Keşke kendi aile anıla

Hesse'in diğer kitaplarına nazaran varoluş kaygısı ve anlam arayışı yerine evlilik içerisinde insanların yeniden bireyselleşmesini anlatan bir kitap bu. Ben niye okudum ne çıkardım bilmiyorum yani sıradan bir hikayeydi aslında. Çok keyif alamadım. Belki evli ve çocuk sahibi olanlar için daha anlamlı

Jane Austen her zaman kitaplarındaki baş karakterlerin olgun ve içi dolu olmasına çok özen gösterir. Bu kitabında da yine aynı şekilde kadın ve erkek karakterler dönemin beklentilerini oldukça iyi karşılıyorlar. Yine bizi daha uçarı, maddiyata ve anlık heveslere düşkün diğer yan karakterler karşılıy

Grange neredeyse her kitabında farklı bir ülkeye giriyor, o bölgenin tarihine hatırasına uygun bir hikaye çiziyor. Bu sefer de Hitlerin Almanyasında bir hikaye kurgulamış. Nazi subaylarını, acımasız ölüm kamplarını, deneyleri her şeyi açık açık yazıyor hikayede. İnsanların o dönemde bunları nasıl ka

Beklediğimin çok ötesinde bir kitap, Dostoyevski ve Jane Austen birleşimi bir içerik, hem varoluşsal sorgulamalar, hem aşk acısı, hem sosyete, hem de savaş bir arada. O dönemde insanların en çok hayatını kaplayan şeyleri çok güzel harmanlamış ve her bir karakter üzerinden farklı açılımlar yapmış Tol

Yıllar önce 13 yaşımdayken okuduğum bu kitabı bugün 26 yaşımda yeniden okudum. O zamanlar anlamlandıramadığım, üstüne düşünmediğim birçok şeyi fark ettim. Her sayfasını keyifle, dikkatle okudum. Çünkü o kadar hayatın içinden ve o kadar yoğun bir kitap ki, bir daha ustalığına hayran kaldım yazarın.

İsmi mezbaha olan bir kitaptan ne kadar keyifli bir içerik çıkabilir ki? Modunuzu yükseltecek bir kitap arıyorsanız, bu kitap o kitap değil. Mezbahalarda hayvanlara yapılan vahşet ne kadar korkunçsa 2. Dünya Savaşında Dresden’de yaşananlar da en az o kadar korkunç-muş. Aslında bu kitap gerçekten Dre

Acının, mutsuzluğun bile tükendiği bir nokta. Depresyonun bana göre en karanlık olanı, anlamsızlık duygusu içerisinde çırpınış... Japon edebiyatından beklemediğim şekilde derin bir kitap bu. Ağır bir kere. Hem de fazlasıyla. Otobiyografik bir yönü var, dört kere intihar girişimi olan yazarın üç int

Saldırılara alışık olmayan bir kalbi ele geçirmek, garnizonu olmayan bir açık şehre girmektir." diyor karakterimiz tam da bir kont ve bir dükün arasından çekip aldığı kamelyalı kadına olan aşkını anlatırken. Belki de Paris'in en gözde fahişesine olan zaafını bu şekilde anlamlandırmaya çalışmıştır ke

Bu yazarla ilk bu kitabı ile tanıştım. Kısa bir kitap, 88 sayfa. Yeni ve Türk bir yazar olduğu için beklentim düşüktü ama son zamanlarda çok ismi geçtiği için herhalde iyi diye düşünüyordum. Beni hüsrana uğrattı maalesef. Yazarın hikayeciliği güzel, yani aslında standart ama anlatımı kötü gerçekten

Kitabın olayı aslında situationship. Birbirine karşı duygusal ve fiziksel yakınlık duyan insanın asla bağlanamaması ve bütün kitap boyunca bir karın ağrısı gibi ilişkiyi yürütmeleri çok can sıkıcıydı. Biraz psikolojik açıdan okunursa az daha keyifli olabilir ama o duyguların çözümlenemeyişi bana tat

Kısa bir kitap, sonbaharın hüznünden yazın sıcaklığına hızlı geçen bir hikaye. Okurken insanı biraz boğuyor, çünkü ağır bir yükü var. Hikaye beni çok sarmasa da yazarın küçük anlarda oluşan hisleri ve duyumsamaları çok güzel söze döktüğünü düşünüyorum. Mesela yazın balkonu soğuk suyla yıkamanın geti

Baştan sona ölümle ve dramla dolu bir kitap. Eşinden boşandıktan sonra annesiyle yaşamaya başlayan ve evli bir adama aşık olan bir kadının hikayesi. İnsanların nasıl mutlu olunduğunu bilmediği, gıpgri bir kitap. Karakterlerin güneşi batıyor, yaşam enerjileri birer birer yok oluyor. Kitaptaki aşk örn

Okuduğum tüm Jane Austen kitapları arasında en sıkıcı bulduğum kitap bu oldu. Her kitapta kadın ve erkek karakterleri çok ince detaylarla süsleyen Austen bu kitapta pembe tozlu aşk masalı yazmak yerine biraz da erkeklerin gerçek yüzlerini göstermek istemiş sanırım. İki genç kız kardeşin hayal kırıkl

Yazarın bu zamana kadar okuduğum kitapları arasında en zayıf bulduğum kitabı bu oldu maalesef. İki kuzenin aşk hikayesi gibi çetrefilli bir konu seçmiş olsa da hikayeyi akla oturur şekilde bitirmekte zorlandığını düşünüyorum. Hatta daha çok platonik bir akışta ilerliyor kitap. Karakterlerin karmaşı

Jane Austen, Emma kitabında da olduğu gibi bu kitabında da içeriye bir "Jane" karakteri yerleştirmiş ama asıl hikayeyi karakteri olgunlaşmakta olan "Elizabeth" üzerinden anlatıyor. Jane daha güzel, daha aklı başında, karakter olarak daha iyi huyluyken huysuz ve yargılayıcı bir yapısı olan Elizabeth

Varlığında, bilmediği bir arayışa sürüklenen bir adamın hikayesi var bu kitapta. Kendi iradesi dışında onu şekillendiren, gideceği yere yönlendiren, arayışa itekleyen bir güç var arkasında. Arayışı okuması keyifli olsa da bir "el"in yön verdiği bu hayatta adamın kaçabileceği, kaderini değiştirebilec

Japon yazarlarda gördüğüm genel bir sorun var, duyguları tam aktaramamak. Yani belki O-Tama’nın içinde fırtınalar kopuyor belki Okada da yoğun şeyler hissediyor ama hikaye o kadar üstünkörü o kadar inceliksiz anlatılıyor ki hiçbir anlam hiçbir his yaratmıyor. Çok güzel bir hikaye olarak akılda kala

Sonsuzluktan gelip de bir kanepede köpeğinle oturmayı tercih eder misin? Kitap matematik profesörünün bedenine giren bir uzaylının gözünden insanları anlatıyor. İnsana sıfırdan bir bakış, yürümeye giyinmeye konuşmaya şiire aşka aileye yeniden bir anlam yükleme çabası... Okuması çok keyifli ve su g

Çok canlı, çok doğal, çok akıcı bir kitap. O kadar gerçekçi ki, otobiyografik olduğuna yemin edebilirim :) Uzun zamandır yeni yazarlardan bu kadar kaliteli, doğal bir anlatım görmemiştim. Bu doğal anlatımı, bir tek Masumiyet Müzesi ile kıyaslayabilirim sanırım. Orhan Pamuk da o kadar doğal ve gerçek

Yine varoluş kaygılarıyla ve içsel savaşlarla dolu bir hikaye. Bu sefer Sinclair var karşımızda, ilkokuldan üniversiteye kadar kendi içsel değişimini ve ona yol gösteren arkadaşı Demian’ı anlatıyor. Habil be Kabil kıssası tüm hikayenin merkezine oturmuş, ondan başlayıp dallanıp budaklanan bir “nişan

Bir distopya daha... Depresif tonda durgun bir kitap. Olaylar standart bir mazi hüznü tadında anlatılıyor ve hikaye çok yavaş ilerliyor. Ben açıkçası okurken çok keyif alamadım, o gerginlik ve merak hali bir sürpriz ve heyecana dönüşmedi. Enerjisi düşük bir anlatım vardı çünkü. Asıl olayı çok kısa k

Siddharta ile gönlümü fetheden bu yazarın Bozkırkurdu kitabını da büyük bir hevesle okumaya başladım. Kitabın ilk yarısı gerçekten sürükleyici ve merak uyandırıcı. Tamamen bir “dysthymia” içerisinde yaşayan, kendine hayatta bir anlam bulamamış, birçok şeye potansiyeli varken hayatın amaçsızlığı ve a

Varlık felfesinden başlayıp nedenselliğe, ahlak felsefesine uzanan bir kitap bu. Nietzsche arada kendini övmeyi, Almanları hem övüp hem yermeyi, geçmişteki neredeyse bütün önemli filozof ve düşünürleri hakaretle anmayı atlamıyor. Kitapta kiliseye de bir güzel giydiriyor. Her satırından narsisizm aka

Yazar yine çok karmaşık bir cinayeti, ucu ana polis karakterine değecek şekilde tasarlamış. Kendi çizgisinde bir kitap. Hatta shibaru ve SM hayranlığı da yine devam ediyor bu kitapta. Neredeyse tüm kitaplarını okuduğum için artık ana polis karakterine ve cinayet şekillerine çok aşina hissediyorum. Y

Öylesine bir hikaye kısacık ama kaygı, üzüntü ve endişe dolu. Yaşlı profesörün hayatının son demlerinde, ölümü ensesinde hissederken, ailesine karşı hissettiği yabancılaşmayı ve duygusal çöküşünü anlatıyor kitap. Garip bir şekilde bitiyor, olaylar sonuca bağlanmadan bitiyor. Tam da öylesine yazılmış

Yazarın yaşlılık döneminde, inzivaya çekildiğinde geçmişine yönelik aklında kalan hikayeleri paylaştığı bir kitap bu. Anı kitabı diyebiliriz direkt. Hikayelerin hepsine bir hüzün örtülmüş gibi. Yazarın da çok canlı bir insan olduğu söylenemez. Bir itiraf kitabı niteliğinde değil, yazarın iç dünyas

Tam da Jane Austen’den bekleneceği üzere mükemmellikte arşa çıkmış, tam da İngiliz asaleti, ahlakıyla ve terbiyesiyle donanmış iki güzel aşık var bu kitapta. Hani diyorum biraz gerçekçi olsaydı da bu kadar kusursuz yazmasaydı karakterleri ama kendi karakterinden ve hayallerinden beslendiği için hik

Otoriter olmayan bir komünizm denemesi başarılı olur muydu? Kadınlar ve erkekler tamamen eşit olsaydı nasıl bir toplumda yaşıyor olurduk? Cinsel devrim nasıl yapılırdı? Başka gezegenlere ulaşsaydık nasıl bir geleceğimiz olurdu? Zaman kavramını aşıp ışınlanmayı bulmak mümkün olur muydu? Felsefeden id

"o kadar çok şeye sahibim, ama ona karşı duygularım hepsini yutuyor; o kadar çok şeye sahibim, ama onsuz hepsi bir hiç." Aslinda platonik bir aşk değildi Werther'inki, karşılığı vardı biliyordu, hissediyordu, en çok da bu yüzden canı yandı. Lotte yanı başındaydı, elini uzatsa dokunabilecekti. Ama